Хээрээс олсон буйдан оронд хий үзэгдэл шүгэлсэн байжээ

Улаанбаатар хотоос Дорнод аймгийн чиглэлд явж байсан хот хоорондын хүн тээврийн том оврын
автобусны жолооч Ёндонбал Хэнтий аймгийн Мөрөн сум дөхөж явахдаа замын хажуугийн ховилд унагасан шинэхэн буйдан орыг эхэлж харжээ. Ойр орчимд нь айл амьтан, машин тэрэг харагдсангүйд эр хүнд эрхий ороох сур ч эрхэм гээд мөнөөх орыг авч, зорчигчдын тусламжтайгаар автобусны ачаан дээр тавьж янгинатал хүлээд оджээ. Чойбалсан хотод байдаг баз дүүгийндээ өнөөх буйдангаа бэлэглэсэн байна. Гэхдээ хээрийн замаас хөсөр хэвтэж байхад нь олсон гэж хэлэхээс зүрхшээгээд замын зардлаа төлөөгүй дөрвөн хүний хөлс хүч болгож авсан гэж худлаа хэлжээ. Сарын дараа баз дүү нь утас цохиж, “Та тэр диван орыг ямар хүнээс авсан юм бэ? Нөгөө ор чинь эхнэр, бид хоёрыг загас наадуулах үеэр бид хоёрын хажууд эмэгтэй хүн гиншин уйлаад “Чи намайг хэтэрхий зовоож байна шүү. Би чиний дөрвөн хүүхдийг гаргаж өгсөн биз дээ?” гээд үглээд байх юм. Гэрэл асаахаар чимээгүй болчих юм. Ёндонбал ах минь, та одоо ирэхдээ манайд зориуд хонож шалгаарай” гэжээ. Ёндонбал энэ бүхнийг нохой хуцахын дайтай бодсонгүй.

1Харин саявтархан Чойбалсан хот явахдаа баз дүү Чулуунбаатарындаа орж амжилгүй хот руу явсан учир ирсэнгүй гэж тунирхав хэмээн хөнгөн боджээ. Тэгээд хэд хоногийн дараа Дорнодод очоод буцах гэтэл нэгдүгээрт оройтсон, хоёрдугаарт цасан шуургатай тул хот хоорондын замыг ОБЕГ”аас хаасан гэж телевизороор зарласан тул дүү Чулуунбаатарындаа очиж хоногложээ. Тэд ганц нэг юмны бөглөө мултлаад эхнэр, нөхөр хоёр өвлийн байшиндаа очиж унтахаар гарч оджээ. 660 километр замыг туулсан Ёндонбал тааруулж уусан сархдын халуунд биеийн алжаал тайлан сайхан унтаж байтал гэнэт хөнжлийг нь ямар нэг юм татжээ. “Эртхэн зам дөхөөч гэж дүү нар нь угзарч” хэмээн бодоод өндийтөл нүдэнд нь ямар нэг юм торсонгүй гэнэ. “Өчигдөр орой гэрт нь гүйгээд байсан бээжин хав л сахилгагүйтэв” гэж бодоод хажуултал хэн нэг нь дэрэн дороо хийсэн түрийвчийг нь оролджээ. Дахин өндийвөл тойроод гэрлэн бүрхүүл бүхий дүрс өмнө нь гэрэл цацруулан зогсох бөгөөд “Буйдангийн мөнгө өг. Эсвэл буцааж буйдантай минь хамт байсан газар минь хүргэж өг. Би Бурхан Халдун уул руу яарч байна. Энэ Дорнодын цагаан талд чинь даарч, зутарч байна. Ядаж энэ эр, эм хоёр чинь миний буйдан дээр эр, эмийн ажил хийж намайг ганцаардуулсан хэцүү үе их байх юм” гэжээ. 

Айж цочирдсон Ёндонбал жолооч арайхийн гэрлээ асаагаад ухаан нь балартан унажээ. Маргааш өглөө дүү нар нь Ёндонбалыг сэрээхээр гэртээ ортол түүний амнаас цагаан хөөс цахран унасан байжээ. Эхнэр, нөхөр хоёр ахдаа хортой архи өглөө гэж айгаад баахан 09 шингэн, демидрол, кальци хийж сэргээжээ. Ёндонбал болсон бүх явдлыг илэн далангуй яриад “Хоёр дүүгээ хээрээс олсон зэвхий буйдангаас болж сүйрүүлэх шахлаа. Одоохон миний автобусан дээр ач” гэж тушаажээ. Замынхаа ширхэг чулууг ч анддаггүй Ёндонбал Мөрөн сум өнгөрөөд мөнөөх буйдангаа байсан  газар нь буцааж тавьжээ. Олны танил болсон Ёндонбалын гаргасан энэ хачин үйлдлийг замыг зорчигчид тааж ядан янз бүрээр таамаг дэвшүүлэн, хэрэгт дуртай зарим нэг нь учрыг лавлахад “Хээр хоносон малгай авдаггүй монгол хүний ухааныг би одоо л мэдлээ” гэж учир битүүлэг хариулт өгч тэдний амыг тагладаг болжээ. Гэнэт олдсон олз гэдсэнд цөвтэй гэдэг энэ болов уу. Эх сурвалж www.wikimon.mn